អក្កោធេន ជនេកោធំ គប្បីឈ្នះមនុស្សក្រោធ ដោយការមិនក្រោធ ។ បើចង់ចិត្តធ្ងន់ ត្រូវបន្ទន់ឥរិយា បើចង់សង្ហា ត្រូវឧស្សា​​​​​​​​​​​​​​​​ហ៍​​ រៀនសូត្រ ។

Saturday 16 June 2012

បរទេស​ប្រហែល​សើច​ចំអក​ចំពោះ​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ

កាល​ពី​ម៉ោង​ប្រមាណ​ជា ១០ និង ៣០ នាទី យប់​ថ្ងៃ​ចន្ទ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​អង្គុយ​ទទួល​ទាន​អាហារ​ពេល​យប់​តែ​ម្នាក់​ឯង នៅ​មុខ​ទូរទស្សន៍ ក្រោយ​ពី​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ពី​ធ្វើ​ការ​វិញ លោក​បណ្ឌិត​ម្នាក់ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ក្នុង​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​មួយ​ថា គណបក្ស​ប្រឆាំង​តែង​តែ​ធ្វើ​ការ​រិះ​គន់​រដ្ឋាភិបាល ពី​ការ​កើត​មាន​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី ប៉ុន្តែ​មិន​ដែល​ផ្តល់​នូវ​ដំណោះស្រាយ​ណា​មួយ ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ដោះស្រាយ​ឡើយ​ ឬ​បើ​ឲ្យ​គណបក្ស​ប្រឆាំង​ធ្វើ​ការ​ដោះស្រាយ​ក៏​នឹង​មិន​អាច​រក​ដំណោះ​ ស្រាយ​បាន​ដែរ ពីព្រោះ​ការ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី ឬ​ក៏​ការ​រៀប​ចំ​ផែន​ការ​អភិវឌ្ឍន៍​ទាក់​ទង​នឹង​បញ្ហា​ដី​ធ្លី វា​មាន​ការ​លំបាក ជាង​ការ​សរសេរ​និក្ខេប​បទ​បណ្ឌិត​ទៅ​ទៀត​។

ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា ការ​សរសេរ​និក្ខេបបទ​បណ្ឌិត មាន​ការ​លំបាក​ប៉ុនណា​នោះ​ទេ ពី​ព្រោះ​ខ្ញុំ​ មិន​មាន​វាសនា បាន​រៀន​សូត្រ​ខ្ពង់​ខ្ពស់ រហូត​ទៅ​ដល់​ថ្នាក់​បណ្ឌិត​នោះ​ឡើយ​។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​យល់​ថា ការ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី ឬ​ក៏​ការ​រៀប​ចំ​ផែន​ការ​អភិវឌ្ឍន៍​ទាក់​ទង​នឹង​ដី​ធ្លី​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ កម្ពុជា វា​មិន​មាន​ការ​លំបាក​ខ្លាំង​ពេក​នោះ​ទេ ប្រសិន​បើ​រដ្ឋាភិបាល មាន​ចេត​នា​ពិត​ប្រាកដ​ចង់​ដោះ​ស្រាយ​។

វា​ប្រាកដ​ណាស់ បញ្ហា​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី ​មិន​មែន​ជា​គ្រោះ​ធម្មជាតិ ខ្យល់​ព្យុះ​កំបុត​ត្បូង ព្យុះ​កេត​សា​ណា ការ​រញ្ជួយ​ភព​ផែន​ដី ​បន្ទុះ​ភ្នំ​ភ្លើង​ គ្រោះ​ទឹក​ជំនន់ ឬ​ក៏​អា​កាស​ធាតុ​ក្តៅ​ហួត​ហែង​ខ្លាំង​ ដែល​យើង​មិន​អាច​ទប់​ស្កាត់​បាន​ឯណា!

ដោយ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​កាសែត​១០ ឆ្នាំ​មក​ហើយ ហើយ​តែង​តែ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​រឿង​រ៉ាវ​យ៉ាង​ច្រើន​ ក្នុង​នោះ​ក៏​មាន​បញ្ហា​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​ផង​ដែរ និង​យោង​តាម​របាយ​ការណ៍​របស់​អង្គ​ការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​នានា បញ្ហា​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​ នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា ភាគ​ច្រើន បាន​កើត​ឡើង ដោយ​សារ​តែ​រដ្ឋាភិបាល​បាន​ផ្តល់​ដី​សម្ប​ទាន​សេដ្ឋ​កិច្ច ឬ​ក៏​ផ្តល់​ដី​សម្រាប់​គម្រោង​អភិវឌ្ឍន៍​នានា ​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ឯក​ជន ជាន់​លើ​ដី​ស្រែ​ ដី​ចម្កា និង​ផ្ទះ​សម្បែង​របស់​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ (តំបន់​បឹង​កក់ ឃុំ​ក្រយា ខេត្ត​កំពង់​ធំ ឃុំ​អម​លាំង ខេត្ត​កំពង់​ស្ពឺ...) និង​មួយ​ផ្នែក​ទៀត កើត​ឡើង ដោយ​សារ​តែ​បុគ្គល​មាន​អំណាច មាន​ប្រាក់​ខ្លះ ប្រើ​វិធី​ផ្សេង​ៗ ដើម្បី​រំលោភ​យក​ដី​ធ្លី ផ្ទះ​សម្បែង​របស់​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ទន់​ខ្សោយ ដោយ​មិន​បាន​ផ្តល់​សំណង​សម​រម្យ​ជូន​ពល​រដ្ឋ​ទៅ​តាម​តម្លៃ​ទីផ្សារ។ ​មាន ​៣ ចំណុច ដែល​ខ្ញុំ​គិត​ថា ​នឹង​​អាច​ដោះ​ស្រាយ ឬ​ក៏​បញ្ចៀស​កុំ​ឲ្យ​កើត​មាន​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​ក្នុង​នោះ​រួម​មាន៖

១- រាល់​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្ប​ទាន ឬ​ក៏​ផ្តល់​ដី​សម្រាប់​គម្រោង​អភិវឌ្ឍន៍​នានា របស់​រដ្ឋាភិបាល​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុម​​ហ៊ុន​ត្រូវ​តែ​ប្រាកដ​ថា នឹង​មិន​មាន​ជាន់​លើ​ដី​ធ្លី​ ស្រែ​ចម្ការ និង​ផ្ទះ​សម្បែង ​របស់​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ឡើយ ហើយ​បើ​ជាន់​លើ​ដី​ធ្លី ស្រែ​ចម្ការ ផ្ទះ​សម្បែង​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ ដាច់​ខាត ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ការ​ដោះស្រាយ​សំណង​សម​រម្យ​ និង​យុត្តិធម៌​ដោយ​មិន​ចាំបាច់​គិត​ពី​ប័ណ្ណ​កម្ម​សិទ្ធិ​ដី​ធ្លី ដែល​រដ្ឋាភិបាល ​ស្ទើរ​តែ​មិន​ដែល​ចេញ​ឲ្យ​ពល​រដ្ឋ​នោះ​ឡើយ​។

២- ការ​ទិញ​លក់​ដី ដាច់​ខាត ត្រូវ​តែ​ឆ្លង​កាត់​ពី​ពលរដ្ឋ​ម្ចាស់​ដី​ ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​លើ​ដី​នោះ​ជាក់​ស្តែង អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​មាន​ប្រធាន​ក្រុម មេភូមិ មេឃុំ ចៅ​សង្កាត់ ឬ​ក៏​អភិបាល​ស្រុក ខណ្ឌ ដោយ​មិន​ត្រូវ​រំលង​ផ្នែក​ណា​មួយ​ឡើយ ហើយ​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ដឹង​ឮ​ជា​សាធារណៈ ​មិន​មែន​ដូច​ពេល​បច្ចុប្បន្ន ពល​រដ្ឋ​ម្ចាស់​ដី​ខ្លះ​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ក្រញាង នៅ​ពេល​ដែល​មាន​គ្រឿង​ចក្រ​ ចូល​ទៅ​ឈូស​ឆាយ​ដី​របស់​ខ្លួន(​ភូមិ​ប៉ាតេ ឃុំ​គង​យុ ខេត្ត​រត​នគិរី ​ភូមិ​ឡពាង ស្រុក​កំពង់​ត្រឡាច​ខេត្ត​កំពង់​ឆ្នាំង...)នោះ​ទេ។

៣- សម្រាប់​ដី​សម្ប​ទាន ឬ​ក៏​គម្រោង​អភិវឌ្ឍន៍​ទាំង​ឡាយ ដែល​រដ្ឋាភិបាល​បាន​សម្រេច​ផ្តល់​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ឯក​ជន​រួច​ហើយ រដ្ឋាភិបាល ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ឡើង​វិញ ហើយ​បើ​រក​ឃើញ​ថា គម្រោង​នោះ ប៉ះ​ពាល់​លើ​ដី​ធ្លី ផ្ទះ​សម្បែង​របស់​ពល​រដ្ឋ ហើយ​ក្រុម​ហ៊ុន​មិន​មាន​លទ្ធ​ភាព ក្នុង​ការ​ផ្តល់​សំណង​សម​រម្យ​ និង​យុត្តិធម៌​ជូន​ពល​រដ្ឋ​ទេ រដ្ឋាភិបាល​ មិន​ត្រូវ​ស្ទាក់​ស្ទើ​រឡើយ​ គឺ​ត្រូវ​តែ​កាត់​ចំណែក​ដី​នោះ​ ទុក​ឲ្យ​​​ពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​ជា​ធម្មតា មិន​ត្រូវ​ប្រើ​កម្លាំង​ប្រដាប់​អាវុធ​ ទៅ​បណ្តេញ​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ចេញ​ពី​ដី​ធ្លី​​ដោយ​ពុំ​មាន​សំណង​សមរម្យ​ឡើយ។

មែន​ទែន​ទៅ កម្ពុជា ដែល​មាន​ផ្ទៃ​ដី​ធំ​ល្វឹង​ល្វើយ ហើយ​នៅ​តំបន់​ខ្លះ​ ថែម​ទាំង​មិន​ទាន់​មាន​មនុស្ស​រស់​នៅ​ផង​នោះ មិន​គួរ​​ឲ្យ​ជឿ​ថា​កើត​មាន​ទំនាស់​ដី​ធ្លី​សោះ​ឡើយ​ហើយ​ជម្លោះ​ដែល​បាន​ កើត​ឡើង មិន​ត្រឹម​តែ​មិន​ត្រូវ​បាន​ចាត់​វិធាន​ការ​ដោះ​ស្រាយ​ឲ្យ​បាន​ទាន់​ពេល​ វេលា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ ប៉ុន្តែ​ហាក់​បី​ដូច​ជា​ត្រូវ​​បាន​គេ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្មុគស្មាញ​ទៅ​ វិញ។

ការ​កើត​មាន​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី ដែល​មិន​សម​នឹង​កើត​ឡើង​នេះ​បើ​យើង​មើល​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​តូច​មួយ អ្នក​ជិត​ខាង​ និង​សើច​ចំអក​ប្រសិន​បើ​ឪពុក​ម្តាយនោះ​ បណ្តេញ​កូន​ចៅ​របស់​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ដី​ធ្លី ផ្ទះ​សម្បែង ឬ​មាន​ដី​ធ្លី​ មិន​ព្រម​ចែក​ឲ្យ​កូន​ចៅ​រស់​នៅ ធ្វើ​ស្រែ​ធ្វើ​ចម្ការ ដោយ​យក​ដី​ធ្លី ផ្ទះ​សម្បែង​នោះ ​ទៅ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​រស់​នៅ ក្រោម​រូបភាព​ជួល ឬ​ធ្វើ​ការ​អភិវឌ្ឍ ហើយ​ទុក​ឲ្យ​កូន​ចៅ​ខ្លួន​ឯង​ ដើរ​ប្រសេច​ប្រសាច​ គ្មាន​ផ្ទះ​សម្បែង​គ្មាន​មុខ​របរ​ត្រូវ​គេ​មើល​ងាយ​នោះ​។ យ៉ាង​ណា​មិញ​រដ្ឋាភិបាល​នៃ​ប្រទេស​មួយ ដូច​ជា​រដ្ឋា​​ភិបាល​កម្ពុជា​បច្ចុប្បន្ន ក៏​ទំនង​ជា​ត្រូវ​បាន​ប្រទេស​នានា (ពិសេស​វៀត​ណាម ចិន ដែល​ក្រុម​ហ៊ុន​មក​ពី​ប្រទេស​នេះ ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ច្រើន​ជាង​គេ) ​សើច​ចំអក​ដែរ ​នៅ​ពេល​ដែល​ពល​រដ្ឋ​ខ្មែរ​​កាន់​តែ​ច្រើន​​ឡើង​ៗ បាន​ទទួល​រង​គ្រោះ​ ដោយ​សារ​ការ​បាត់​បង់​ដី​ធ្លី​ ផ្ទះ​សម្បែង ប៉ុន្តែ​រដ្ឋាភិបាល​ បែរ​ជា​នៅ​តែ​បន្ត​ផ្តល់​ដី​សម្ប​ទាន​ កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង​ៗ ទៅ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​បរទេស ជា​ពិសេស​ក្រុម​ហ៊ុន​មក​ពី​ប្រទេស​វៀត​ណាម-ចិន​របស់​ពួក​គេ​នោះ​។

តើ​យើង​គួរ​ខ្មាស​គេ​ទេ នៅ​ពេល​ដែល​កម្លាំង​សមត្ថ​កិច្ច ដែល​ជា​កូន​ចៅ​របស់​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ បែរ​ជា​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើ​ឲ្យ​ទៅ​វាយ​បង្ក្រាប ឬ​បណ្តេញ​​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ឲ្យ​ចេញ​ពី​ដី​ធ្លី​ផ្ទះ​សម្បែង ដើម្បី​យក​ដី​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​បរទេស​នោះ?