អក្កោធេន ជនេកោធំ គប្បីឈ្នះមនុស្សក្រោធ ដោយការមិនក្រោធ ។ បើចង់ចិត្តធ្ងន់ ត្រូវបន្ទន់ឥរិយា បើចង់សង្ហា ត្រូវឧស្សា​​​​​​​​​​​​​​​​ហ៍​​ រៀនសូត្រ ។

Wednesday 16 May 2012

តើ​នេះ​ជា​ពិភព​​​អី​?

ករណី​​រំលោភ​ ​កេង​ប្រវ័ញ្ច​ និង​ជួញ​ដូរ​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ​ តែង​កើត​មាន​មិន​ដាច់​ជា​រៀងរាល់​ខែ ​លើ​ទំព័រ​ទស្សនាវដ្ដី​ក៏​ដូច​ជា​សារព័ត៌មាន​នានា។ ​តើ​មូលហេតុ​អ្វី​ ដែល​បង្ក​ឲ្យ​សីលធម៌​សង្គម​ធ្លាក់​ចុះ​ ស្ទើរ​ដល់​កម្រិត​សូន្យ​បែបនេះ? ​តើ​វា​ជា​កម្រិត​នៃ​ការ​អប់រំ ​​ជីវភាព​ ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​រូប​អាសអាភាស​ ឬ​យ៉ាង​ណា?

ចំពោះ​គំនិត​ខ្ញុំ​ ការ​ដាក់​គុក​ពី​ ៧ ទៅ​ ១០​ឆ្នាំ​​ចំពោះ​​ជន​ល្មើស ​មិន​ស្មើ​នឹង​ទោស​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​កុមារ​កម្សត់​ទាំង​នោះ​ទេ។​ ហើយ​អ្នក​ដែល​លក់​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ​ ដល់​ជន​បរទេស​គួរ​ត្រូវ​បាន​​ផ្ដន្ទាទោស​ឲ្យ​ខ្លាំង​ជាង​ជន​ល្មើស​ទៅ​ទៀត​ ព្រោះ​បើ​គ្មាន​ជន​​​ទាំង​នោះ ​ក៏​មិន​មាន​បញ្ហា​នេះ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​ ខ្ញុំ​មាន​ការ​សោក​ស្ដាយ​ជា​ខ្លាំង​ដែល​​ឪពុកម្ដាយ​មួយ​ចំនួន (កម្ពុជា និង​វៀតណាម)​​ ហ៊ាន​លក់​ព្រហ្មចារី​កូន​​ ធ្វើ​ជា​ទាសី​តណ្ហា​ដល់​​​ជន​ល្មោភ​កាមគុណ​​មួយ​ចំនួន​។


ជារឿង​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ជា​ខ្លាំង ​នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​​​ឭ​​ថា​​ប្រាក់​ចំនួន​១០០ទៅ​២០០ ដុល្លារ​ អាច​ទិញ​ព្រហ្មចារី​កុមារី​អាយុ​ ១០​ឆ្នាំ​ម្នាក់​បាន។ ​ មាន​សុភាសិត​មួយ​បាន​ពោល​ថា​ ខ្លា​កាច​មិន​ស៊ី​កូន​ឯង​នោះ​ទេតែ​អ្នក​ទាំង​នោះ​អន់​ជាង​សត្វ​ទៅ​ទៀត​​ដែល​ហ៊ាន​ធ្វើ​​អំពើ​បែប​នេះ។

មាន​ពេល​មួយ​ ពេល​ទៅ​ដើរ​លេង​នៅ​មាត់​ទន្លេ ក្នុង​ក្រុង​ភ្នំពេញ ​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ជន​បរទេស​ម្នាក់​ដើរ​កាន់​ដៃ​គ្នា​ជាមួយ​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​។ មើល​ពី​ក្រោយ​នាង​ដូច​ជា​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់ ប៉ុន្តែ​មើល​ពី​មុខ​​នាង​ពិត​ជា​ចាស់​មែន​ទែន ដែល​មិន​សក្ដិសម​ទៅ​នឹង​រូបរាង​តូច ស្ដើង ទាប​របស់​នាង​ទាល់​តែ​​សោះ។​ ខ្ញុំ​គិត​ម្នាក់​ឯង​ថា ​​ប្រហែល​ជា​នេះ​ជា​លទ្ធផល​ដែល​នាង​ទទួល​បាន​ពី​ការ​រំលោភ​បំពាន​ផ្លូវ​ភេទ ​បន្ទាប់​ពី​នាង​​ត្រូវ​បាន​លក់​បម្រើ​ផ្លូវ​ភេទ​​តាំង​ពី​នៅ​វ័យ​ក្មេង​​មក​ហើយ​មើល​ទៅ​។

ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មាន​ការ​អាណិត​អាសូរ​ជា​ខ្លាំង​នៅ​ពេល​ដែល​ឃើញ​ ក្មេង​ស្រី​លះបង់​​​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​ដើម្បី​ជីវិត​រស់​នៅ​បែប​នេះ​ ដែល​​នៅ​វ័យ​នេះ ​​ជា​វ័យ​ដែល​​ក្មេង​ស្រី​​ត្រូវ​ការ​សេចក្ដី​ស្រលាញ់ ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ និង​​អាហារូបត្ថម្ភ​ដើម្បី​បំប៉ន​ការ​លូតលាស់​របស់​ពួក​គេ​។

បើ​និយាយ​ពី​ករណី​រំលោភ​បំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​ មាន​ច្រើន​ណាស់​ច្រើន​រហូត​មិន​អាច​រៀបរាប់​អស់។ ​ពេល​ខ្លះ​ខ្ញុំ​អាន​កាសែត​ ឬ​ទស្សនាវដ្ដី​ ឃើញ​គ្រប់​សព្វ​រូបភាព​នៃ​អំពើ​អគតិ​នេះ ​តាំង​ពី​​​អ្នក​ស្គាល់​រំលោភ​ក្មេង​ស្រី ​តា​រំលោភ​ចៅ ជន​បរទេស​រំលោភ​ក្មេង និង​អ្វី​ដែល​ព្រៃ​ផ្សៃ​ ឬ​អាច​ហៅ​ម៉្យាង​ទៀត​ថា​ទមិឡ​នោះ​គឺ ​ឪពុក​រំលោភ​កូន​ស្រី​បង្កើត​របស់​ខ្លួន​។ ពេល​អាន​ចប់​ភ្លាម ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​កំហឹង​ជា​ខ្លាំង ​រហូត​គិត​ថា​បើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជួប​ពួក​ជន​ទាំង​នោះ​ ខ្ញុំ​ចង់​សម្លាប់​គេ​ភ្លាម​ៗ​តែ​ម្ដង។

ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្ដី​សោមនស្ស​ជា ​ខ្លាំង​ពេល​ដែល​ឃើញ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​នានា​ ដូច​ជា​ទូរទស្សន៍ ​វិទ្យុ​ កាសែត​ ទស្សនាវដ្ដី​​ បាន​ផ្សព្វផ្សាយ​អំពី​ការ​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​​ការ​រំលោភ​បំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ ដែល​នេះ​អាច​ជួយ​រំលឹក​ដាស់​តឿន​ដល់​មនុស្ស​ផង​ទាំង​ឡាយ​ ជា​ពិសេស​គឺ​​ជន​បរទេស​​ឲ្យ​បាន​ដឹង​ថា​ កម្ពុជា​មិន​មែន​ជា​​ទិស​ដៅ​សម្រាប់​ទេសចរ​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ​ឡើយ។

សង្ឃឹម​ថា ​នា​ពេល​​អនាគត ​នៅ​​ពេល​ដែល​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា ​បាន​ទទួល​ការ​អប់​រំ​ត្រឹម​ត្រូវ​​ទង្វើ​អសីលធម៌​បែប​នេះ​នឹង​លែង​​មាន​ក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ​យើង​ទៀត​ទេ៕

អត្ថបទ៖ ប្រាក់ ច័ន្ទសីហា

រូបថត៖ បរទេស



No comments:

Post a Comment