ជីវិតចេញពីជាងថតនៅវត្តភ្នំ ក្លាយខ្លួនជាអគ្គនាយក៤ក្រុមហ៊ុន។ បច្ចុប្បន្ន លោកជាអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន FIRST Cambodia។ ជាកូនកំព្រា ឪពុកស្លាប់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ជាកុមារតស៊ូរៀនសូត្រដោយមានភាពអត់ធ្មត់ រហូតបានជោគជ័យ សម្រាប់លោក លោកមានទ្រឹស្ដីផ្ទាល់ខ្លួន“ដើមទុនមិនមែនជាបញ្ហាទេ សំខាន់គឺត្រូវមានចិត្តមោះមុត អត់ធ្មត់ តស៊ូ ព្យាយាមក្នុងមុខជំនួញ”។ តើប្រិយមិត្តចង់ដឹងទេថា ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនវ័យក្មេងនេះមានឈ្មោះអ្វី? មានខ្សែជីវិតយ៉ាងណា?
បាទ! គឺលោក ហួន ហេងឥរិយា។ លោកកើតនៅឆ្នាំ១៩៧០ ក្នុងគ្រួសារមាន ជីវភាពមធ្យម មានឪពុកឈ្មោះ ហួន ហន ជាគ្រូបង្រៀនគណិតវិទ្យា ម្ដាយឈ្មោះ ឯក សារ៉េត រស់នៅលើទឹកដី ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ របបវាលពិឃាដប៉ុលពតបានចូលមកដល់ ប៉ុន្តែកាលនោះលោកមានវ័យនៅក្មេងពេកគឺមានអាយុត្រឹម៥ឆ្នាំ លោកចាំអ្វីមិនបានច្រើនទេ។ អ្វីជាអនុស្សាវរីយ៍ ដែលលោកមិនអាចបំភ្លេចបាននោះគឺ ពេលទាហានប៉ុលពតចូលមកដល់ គ្រួសារលោកត្រូវបានជម្លៀសឡើងទៅនៅលើ ភ្នំជាទីដាច់ស្រយាល ហើយពេលនោះ ម្ដាយរបស់លោកបានប្រាប់ថា ”នៅទីនេះ មិនមានស្ករគ្រាប់ឲ្យញ៉ាំដូចមុនទេ”។
ក្រោយថ្ងៃរំដោះ៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៩
ក្រោយថ្ងៃរំដោះឆ្នាំ១៩៧៩ កុមារ ឥរិយា មានអាយុត្រឹម៩ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ជាអកុសល ឪពុករបស់លោក ត្រូវបានសម្លាប់ដោយពួកខ្មែរ ក្រហម ព្រោះកាលណោះអ្នកចេះដឹង គឺជាសត្រូវរបស់របបវាលពិឃាដ។ ក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩ ប្រជាជនខ្មែរគ្រប់រូប បានចាប់ផ្ដើមកសាងជីវភាពសាជាថ្មី ដោយម្ដាយរបស់លោក បានជ្រើសរើសជំនាញជាជាងកាត់ដេរ ក្រៅពីរបរធ្វើស្រែ និងរស់នៅក្នុងឃុំគ្រួស ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
ជីវភាពជាស្ត្រីមេម៉ាយ តស៊ូចិញ្ចឹមកូនយ៉ាងលំបាក ប៉ុន្តែដោយធ្លាប់មានស្វាមីជាគ្រូបង្រៀន ម្ដាយរបស់លោកតែងប្រាប់លោកថា ”បើចង់ស្រណុក គឺត្រូវខំរៀន”។ នៅពេលនោះក្ដីស្រមៃធំបំផុតរបស់កុមារ ឥរិយា គឺរៀនសូត្របានខ្ពង់ខ្ពស់ និងអាចរកការងារធ្វើបាន និងការស្រមៃមួយទៀតនោះគឺរៀនភាសាអង់គ្លេសឲ្យចេះ។ កុមារ ឥរិយា យល់ថា ”ចេះដឹងអាចមានការងារដោយស្រណុក “។
ទោះបីនៅវ័យកុមារក៏ដោយ លោកបានជួយការងារកាត់ដេរ ដើម្បីដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃដែលត្រូវរ៉ាប់រង និងខិតខំរៀនសូត្រនៅសាលាបឋមសិក្សាភូមិគ្រួស និងបានបន្តមក សាលាមធ្យមសិក្សាកម្រិត២ ស្រុករលាប្អៀរខាងត្បូង។ ឈានចូលដល់មធ្យមសិក្សាកម្រិត៣ ដោយជិះកង់ក្នុង១ថ្ងៃជាង៥គីឡូ ទើបដល់សាលារៀន។
ឈានជើងដល់រាជធានីភ្នំពេញភ្លាម ចាប់ផ្ដើមមានគំនិតចង់ក្លាយជាសហគ្រិនភ្លាម!
គ្រាន់តែជិតរៀនចប់ លោកចាប់ផ្ដើមមានគំនិត ចង់សុំម្ដាយរបស់លោកមករៀននៅភ្នំពេញ តែម្ដាយរបស់លោកមិនចង់ឲ្យលោកឃ្លាតឆ្ងាយឡើយ។ ដោយឃើញ ឆន្ទៈមោះមុត និងក្ដីសង្ឃឹមចំពោះកូន ម្យ៉ាងទៀត ម្ដាយរបស់លោកធ្លាប់បានរស់នៅក្នុងជីវភាពធូរធារនៅជំនាន់ឪពុករបស់លោកផង គាត់ក៏សម្រេច ប្រមែប្រមូលប្រាក់កាស ដែលសន្សំបានបន្តិចបន្តួចឲ្យលោក ធ្វើដំណើរមករាជធានីភ្នំពេញ។ នៅពេលមកដល់ទីនេះភ្លាម លោកបានឃើញការលក់ដូរនៅផ្សារថ្មី លោកចាប់ផ្ដើមមានគំនិតយល់ថា ការរកស៊ី ដូចជាគ្រាន់បើជាងការធ្វើស្រែ ចម្ការ និងអាចរកចំណូលបានដោយស្រួល។
គ្រាន់តែជិតរៀនចប់ លោកចាប់ផ្ដើមមានគំនិត ចង់សុំម្ដាយរបស់លោកមករៀននៅភ្នំពេញ តែម្ដាយរបស់លោកមិនចង់ឲ្យលោកឃ្លាតឆ្ងាយឡើយ។ ដោយឃើញ ឆន្ទៈមោះមុត និងក្ដីសង្ឃឹមចំពោះកូន ម្យ៉ាងទៀត ម្ដាយរបស់លោកធ្លាប់បានរស់នៅក្នុងជីវភាពធូរធារនៅជំនាន់ឪពុករបស់លោកផង គាត់ក៏សម្រេច ប្រមែប្រមូលប្រាក់កាស ដែលសន្សំបានបន្តិចបន្តួចឲ្យលោក ធ្វើដំណើរមករាជធានីភ្នំពេញ។ នៅពេលមកដល់ទីនេះភ្លាម លោកបានឃើញការលក់ដូរនៅផ្សារថ្មី លោកចាប់ផ្ដើមមានគំនិតយល់ថា ការរកស៊ី ដូចជាគ្រាន់បើជាងការធ្វើស្រែ ចម្ការ និងអាចរកចំណូលបានដោយស្រួល។
បើប្រឡងមិនជាប់ ត្រូវចាប់បញ្ជូនទៅសមរភូមិក៥ ប្រយុទ្ធជាមួយខ្មែរក្រហម
ជីវិតចាប់ផ្ដើមជាថ្មីនៅរាជធានីភ្នំពេញ ដែលយុវជនម្នាក់នេះ ត្រូវប្រឈមការជ្រើសរើសសាកលវិទ្យាល័យរៀនបន្តផង និងដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃផង។ ការប្រឈមទី៣នោះ គឺមកពីប្រទេសកម្ពុជាសម័យនោះ នៅច្បាំងគ្នានៅឡើយ ដោយសារកម្ពុជាបែកបាក់ជាបួនភាគី នាពេលនោះ រដ្ឋាភិបាលរដ្ឋកម្ពុជា ដើម្បីការពារការវិលត្រលប់មកកាន់អំណាចវិញរបស់ពួកខ្មែរក្រហម រដ្ឋាភិបាលបានបញ្ជូនយុវជនជាច្រើននាក់ ទៅធ្វើជាកងទ័ព ដើម្បីច្បាំងនៅសមរភូមិក៥ជាមួយពួកប៉ុលពត។ ប៉ុន្តែអាចជាឱកាស នាពេលនោះ លោកបានប្រឡងជាប់ ហើយសម័យនោះ អ្នករៀនសូត្រដែលអាចប្រឡងជាប់កម្រិតឧត្ដម គេមិនចាប់ឡើយ។
ជីវិតចាប់ផ្ដើមជាថ្មីនៅរាជធានីភ្នំពេញ ដែលយុវជនម្នាក់នេះ ត្រូវប្រឈមការជ្រើសរើសសាកលវិទ្យាល័យរៀនបន្តផង និងដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃផង។ ការប្រឈមទី៣នោះ គឺមកពីប្រទេសកម្ពុជាសម័យនោះ នៅច្បាំងគ្នានៅឡើយ ដោយសារកម្ពុជាបែកបាក់ជាបួនភាគី នាពេលនោះ រដ្ឋាភិបាលរដ្ឋកម្ពុជា ដើម្បីការពារការវិលត្រលប់មកកាន់អំណាចវិញរបស់ពួកខ្មែរក្រហម រដ្ឋាភិបាលបានបញ្ជូនយុវជនជាច្រើននាក់ ទៅធ្វើជាកងទ័ព ដើម្បីច្បាំងនៅសមរភូមិក៥ជាមួយពួកប៉ុលពត។ ប៉ុន្តែអាចជាឱកាស នាពេលនោះ លោកបានប្រឡងជាប់ ហើយសម័យនោះ អ្នករៀនសូត្រដែលអាចប្រឡងជាប់កម្រិតឧត្ដម គេមិនចាប់ឡើយ។
No comments:
Post a Comment