(ថ្ងៃទី 12 មេសា ឆ្នាំ 1978) សមមិត្ត ប៉ុល ពត លេខា គណៈធម្មាធិការ មជ្ឈិមបក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា និង ជារដ្ឋមន្ត្រីទី ១ នៃរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ បានអនុញ្ញាតឲ្យតំណាងទីភ្នាក់ងារ សារព័តមានកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ចូលជួបសម្ភាសន៍ ស្ដីអំពីសភាពការណ៍ ដែលយួន
សំណួរ :ក្នុងសភាពការណ៍ ដែលយួននៅតែបន្តចូលឈ្លានពានកម្ពុជា ប្រជាធិបតេយ្យយើង យ៉ាងមមាញឹក យើងខ្ញុំជាតំណាង ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ សូមស្នើសមមិត្ត បញ្ជាក់ថែមពីសភាពការណ៍ យួនឈ្លានពាននេះ តើវាយ៉ាងណា? គោលបំណងវាយ៉ាងណា? ដើម្បីយើងខ្ញុំយកទៅផ្សព្វផ្សាយជូនប្រជាជន និង កងទ័ពបដិវត្តន៍កម្ពុជាយើង ជ្រាបបន្ថែមទៀត។
ចម្លើយ :ចំពោះបញ្ហាយួនឈ្លានពាន វាតលេបទឹកដី ចង់បំបាត់ពូជសាសន៍កម្ពុជាយើង ប្រជាជន និង កងទ័ពបដិវត្តន៍កម្ពុជាយើង បានជ្រួតជ្រាបណាស់ទៅហើយ ព្រោះគេទាំងឡាយធ្លាប់ទទួលរងគ្រោះ ដោយផ្ទាល់អំពីសំណាក់ យួនឈ្លានពានវាតទីលេបទឹកដីនេះជាបន្តរបន្ទាប់ ដោយខ្លួនគេតែម្ដង ។ ម្យ៉ាងទៀត បក្សយើង និងរដ្ឋាភិបាលយើង ព្រមទាំងកាសែតទស្សនាវដ្ដី និងវទ្យុយើង បានផ្សព្វផ្សាយអំពីបញ្ហានេះ ជាហូរហែមកហើយយ៉ាងច្បាស់លាស់ណាស់ហើយ ។
ដូច្នេះ ក្នុងឱកាសនេះខ្ញុំសូមឆ្លើយនិងសំនួរ សមមិត្តតែលើចំណុចខ្លះៗតែប៉ុណ្ណោះ ។ មុននឹងមានមតិអំពីបញ្ហាយួនឈ្លានពាន វាតទីលឹបទឹកដី តាមសំណួរ របស់មិត្តនេះ ខ្ញុំសូមតាងនាមរដ្ឋាភិបាល កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យសម្ដែងនូវការគោរព កោតសរសើរយ៉ាងស្ងប់ស្ញែង ដល់វីរប្រជាជន កម្ពុជាយើងទាំងមូល វីរកងទ័ព បដិវត្តយើងទាំងមូល ដែលបានសាមគ្គីគ្នាជាធ្លុងមួយ យ៉ាងរឹងមាំ ក្រោមការដឹកនាំរបស់គណបក្ស កុម្មុយនិស្ត កម្ពុជាយើង ប្រយុទ្ធតស៊ូប្រឆាំងកម្ចាត់កម្ចាយ គ្រប់អំពើឈ្លានពាន រំលោភ សង្កររឿងហេតុលេបយកទឹកដីនេះ អោយបរាជ័យយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងយ៉ាងជូរចត់ជាទីបំផុត និងជាបន្តបន្ទាប់។អំពីសំណួររបស់សមមិត្ត ខ្ញុំសូមឆ្លើយដូចតទៅ ៖ យួនមិនបោះបង់ចោលគោលគំនិត សហព័ន្ធឥណ្ឌូចិនរបស់វាទេ ។វាអនុវត្តគោលគំនិតនេះជាខ្សែសង្វាក់ ដោយមានផែនការ និងដំណើរការជាបន្តបន្ទាប់ តាំងពីឆ្នាំ 1930 ជារៀងរហូតមក។ ដំបូងវាចង់បាន សហព័ន្ធឥណ្ឌូចិនជារដ្ឋតែ មួយ ប្រទេសតែមួយ នៅក្នុងឥណ្ឌូចិនរបស់យួននេះ ។ ក្រោយមកវាធ្វើជាលើកបញ្ហា ដោយកិច្ចព្រមព្រៀង ឬ សន្ធិសញ្ញាសហប្រតិបត្តិការគ្នា ពិសេសខាងនយោបាយ ក្នុងនិងក្រៅប្រទេស ខាងយោធា ខាងសេដ្ឋកិច្ច វប្បធម៌ ដោយគ្មានព្រំដែន ។
ក្រោយពេលរំដោះឆ្នាំ 1975 ហើយ យួនបានលើកយកបញ្ហានេះ ដោយរក្សារូបភាពនេះទៀត ។ នេះជាខ្លឹមសារបញ្ចាំងអោយឃើញអំពី សហព័ន្ធឥណ្ឌូចិនរបស់យួន ។ ដូច្នេះខ្លឹមសារនេះការរំលាយព្រំដែន ដើម្បីផ្សារភ្ជាប់កម្ពុជាអោយទៅជាផ្នែកមួយរបស់យួន នៅក្នុងសហព័ន្ធឥណ្ឌូចិនរបស់វា ។ តាមរយៈនេះ យួនមកកាន់កាប់គ្រប់គ្រងបក្ស រដ្ឋអំណាច យោធា សេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ ក្នុងប្រទេស
ក្រៅប្រទេស រហូតដល់ប្រែក្លាយទៅជាផ្នែកមួយរបស់យួន ហើយប្រជាជន កម្ពុជា ក្លាយទៅជាជនជាតិភាគតិចរបស់យួន ។ ឯ វិធីដំណើរការអនុវត្តផែនការរបស់វាគឺ វាធ្វើសកម្មភាពចារកម្មគ្រប់បែបយ៉ាង វិទ្ធង្សនា ស៊ីរូងបង្កប់ផ្ទៃក្នុង បំបែកបំបាក់សាមគ្គីភាព ផ្ទៃក្នុង វាដំណើរការនេះជាយូយាណាស់មកហើយ ហើយជាបន្តបន្ទាប់ ។
ពិសេសពី ឆ្នាំ 1965 ដល់ឆ្នាំ 1975 ពេលដែលវាមកសុំធ្វើជម្រកនៅលើទឹកដីកម្ពុជា វាឆ្លៀតឱកាសនោះ កេងប្រើមិត្តភាពរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា ធ្វើជាវិទ្ធង្សនា បង្កជាបក្សមួយដោយឡែក បង្កើតជាកងទ័ពមួយនៅលើទឹកដីកម្ពុជាដែលបដិវត្តគ្រប់គ្រងហើយ ហើយដែលកម្ពុជាមានចិត្តសន្ដោសអោយវារស់នៅ ។ វាយកកម្លាំងទាំងនេះ មកអុកឡុករដ្ឋអំណាច បដិវត្តកម្ពុជាវិញ រំលោភលើអធិបតេយ្យភាព និងបូរណភាពទឹកដីកម្ពុជាមិនចេះចប់ ។ ប៉ុន្តែវាត្រូវបរាជ័យជាបន្តបន្ទាប់ ។ ដោយឡែកចំពោះបក្សក្នុងរយៈកាល 1970 ដល់ 1975 យួនបានខំប្រឹងគ្រប់វិធីទាំងអស់ដ៏ឧក្រិដ្ឋ ប៉ុនប៉ង កម្ទេច គណៈកម្មាធិការ មជ្ឈិមបក្សកុម្មុយនិស្ត ដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយបន្តុបពួតដៃជើងរបស់វា ដែលមានជាសមាសភាព អាវាសែ ពុករលួយ ក្បត់បដិវត្ត និងនិងមិនដឹងងោះអីចាំតែថា បាទតាមយួន ឲ្យមកជំនួសវិញ។
ប៉ុន្តែសកម្មភាពដ៏កខ្វក់ របស់យួននេះត្រូវបានបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់ ដោយកងទ័ពបដិវត្ត បានប្រយុទ្ធប្ដូរផ្ដាច់តាមគោលជំហរ ឯករាជម្ចាស់ការលើខ្លួនឯង ខ្លួនទីពឹងខ្លួន ខ្លួនកាន់កាប់ជោគវាសនារបស់ខ្លួនឯង។ដល់ឆ្នាំ 1975 ក្រោយបានរំដោះហើយ យួនបន្តធ្វើសកម្មភាពរំលោភ បង្កហេតុឈ្លានពាន រៀនចំធ្វើរដ្ឋប្រហារ ដោយរួមផ្សំ កម្លាំង សេ.អ៊ី.អា គោលបំណងវាយកម្ទេចបដិវត្តកម្ពុជា វាបានធ្វើជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងឆ្នាំ 1975 ដល់ឆ្នាំ 1976 និង 1977 តែវាត្រូវបរាជ័យជាបន្តបន្ទាប់ទៀត។
តើយួនវាបោះបង់ចោលមហិច្ឆតាឈ្លានពាន ហើយឬនៅ? វាមិនបោះបងចោលទេ កងទ័ពវាទាំងកងពល កាំភ្លើងធំៗ រថក្រោះ វានៅតែបន្តបាញ់ផ្លោងបាញ់ផ្ដោតមកលើកម្ពុជា។
តើយួនវាបោះបង់ចោលមហិច្ឆតាឈ្លានពាន ហើយឬនៅ? វាមិនបោះបងចោលទេ កងទ័ពវាទាំងកងពល កាំភ្លើងធំៗ រថក្រោះ វានៅតែបន្តបាញ់ផ្លោងបាញ់ផ្ដោតមកលើកម្ពុជា។
ជាក់ស្ដែងនៅ ថ្ងៃទី 7 មេសា ឆ្នាំ 1978 ក្នុងពេលដែលយួនស្រែកក្ដែងៗថា វាមិនគិតគូដល់សហព័ន្ធឥណ្ឌូចិនទៀតទេ ថាវាចង់ដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែន កងទ័ពយួនជាងមួយកងពល បានវាយលុកសំដៅ ទម្លុះព្រំដែន ទម្រង់លកទាន់ហន់ និងភ្នំជាវប្ដី ក្នុងខេត្តកំពត ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ នៅស្រុកកំពង់ត្របែក ខេត្តព្រៃវែង វាប្រើកម្លាំងប្រហែលជា ពីរកងវីរសេនាធំ ប៉ុនប៉ងវាយលុកចូលកម្ពុជាដែរ ។ ខាងកំពង់ចាម ខាងកើតព្រំដែននាស្រុក ពញាក្រែក មេមត់ ត្រមូង យួនក៏ប្រើកងទ័ពជាង 1 កងពល វាយលុកឈ្លានពានចូលកម្ពុជាដែរ។ ហើយនៅលើផ្លូវលេខ 13 ពី ឡុកនិញ មកស្នួល នៅតាមព្រំដែន យួនប្រើកម្លាំងវាជិត ពីរកងវីរសេនា ធំវាយលុកចូលទឹកដីកម្ពុជា។ នេះមិនរាប់ពីសកម្មភាពឈ្លានពានដែលមានទ្រង់ទ្រាយ មធ្យម និងតូចដែលវាប្រើកម្លាំងត្រឹមវីរសេនាតូច និងអនុសេនាធំ នៅខេត្តមណ្ឌលគិរីនិងរតនគិរី ទេ។ តើនេះជាការចៃដន្យ ឬជាផែនការស៊ីសង្វាក់គ្នា? នេះច្បាស់ណាស់ មិនមែនជាការចៃដន្យទេ តែជាផែនការគិតគូរទុកជាមុនជាខ្សែសង្វាក់។ប្រជាជន និងកងទ័ពបដិវត្តយើងដណ្ដើមបានជ័យជំនះយ៉ាងធំ មួយលើកទៀត ។
ជាក់ស្ដែងនៅសមរភូមិ កំពតនៅ ថ្ងៃទី 07 ខែមេសា ឆ្នាំ 1978 វេលាម៉ោង 6 ព្រឹក កងទ័ពយួនជាងមួយកងពលបើកឆាកមករំលោភទឹកដីកម្ពុជា ។ នៅម៉ោង 12 កងទ័ពយើងបានវាយកងទ័ពយួនងាប់ រដូករណែល និងរត់ ទីណាត់ទីណែង ត្រឡប់ក្បាលទៅវិញ។ នៅសមរភូមិ កំពង់ត្របែងក៏វាបាក់ ។ ស្នួល ក៏វាបាក់ ។ នៅពញាក្រែក មេមត់ ត្រមូង ក៏វាបាក់ ។ គឺគ្រាន់តែ វាអើយក្បាលមកភ្លាម កងទ័ពយើងវាយវាអោយបរាជ័យភ្លាម។ យើងឃើញច្បាស់ថា យួនវាចង់ចរចា ចងមិត្តភាពពិសេស សាមគ្គីភាពពិសេស ដោយចង់ដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនស្អីវានោះ គ្រាន់តែជាការបោកប្រាស់បិទបាំងនូវអំពើឈ្លានពានរបស់វាតែប៉ុណ្ណោះ គឺគ្រាន់តែឃោសនា បន្លំមតិប្រជាជនវៀតណាម និងមតិសកលលោក។តើគោលជំហរដោះស្រាយរបស់កម្ពុជាប្រជាអធិបតេយ្យយ៉ាងដូចម្ដេច ? ខ្ញុំបានប្រកាសជាឱឡារិកនៅថ្ងៃទី 17 ខែមករា ឆ្នាំ1978 រួចមកហើយ ព្រមជាមួយនេះ ខ្ញុំក៏បានបញ្ជាក់ក្នុងសម្ភាសន៍ ចំពោះអ្នកកាសែត យូហ្គិស្លារី ថ្ងៃទី 17 ខែ មិនា ឆ្នាំ 1978 រួចមកហើយដែរ។
ឥឡូវខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ម្ដងទៀតថា៖យួនត្រូវតែគោរពដោយស្មោះត្រង់នូវ ឯករាជភាព អធិបតេយ្យភាព បូរណភាពទឹកដីកម្ពុជា និងសិទ្ធចាត់ចែងរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ។ យួនមិនត្រូវជ្រៀតជ្រែក កិច្ចការផ្ទៃក្នុង មិនត្រូវធ្វើវិទ្ធង្សនា ចារកម្ម រំលោភឈ្លានពាន បាញ់ផ្លោង បាញ់រះ មកលើទឹកដីកម្ពុជា ជាដាច់ខាត។ គឺព្រៃផ្សៃ ខុសច្បាប់អន្តរជាតិ ដើម្បីមិត្តភាពរវាងកម្ពុជា និងវៀតណាម នោះវៀតណាមត្រូវគោរព <ខ> ខាងលើនេះជាដាច់ខាត ហើយត្រូវបោះបង់ចោលគំនិត និងផែនការ សហព័ន្ធឥណ្ឌូចិន ផែនការបក្សតែមួយ ប្រទេសតែមួយ ប្រជាជនតែមួយ កងទ័ពតែមួយ។ក្នុងសភាពការណ៍ដូច្នេះ ប្រជាជន និងកងទ័ពបដិវត្តកម្ពុជាយើង លើកកម្ពស់ស្មារតី ប្រុងប្រយ័ត្នបដិវត្តជាន់ខ្ពស់ជានិច្ច ការពារឯករាជភាព អធិបតេយ្យភាព បូរណភាពដែនដី កិត្តិយស របស់ខ្លួនជាដាច់ខាត ហើយកម្ចាត់យួនឈ្លានពានលេបទឹកដី ឲ្យវាបរាជ័យជាបន្តបន្ទាប់ និងជារៀងរហូត។
តាមទស្សនៈខាងលើគឺបានរៀបរាប់អំពីគោលជំហរ របស់ ប៉ុល ពត ក្នុងការទប់ស្កាត់អំពីការឈ្លានពានរបស់កងទ័ពយួន ហើយខ្ញុំក៏មិនសូវជាយល់ប៉ុន្មានដែរ ព្រោះបើតាមការដែលខ្ញុំធ្លាប់ដឹង ពីសារព័ត៌មានផ្សេងៗតែងតែនិយាយថា កងទ័ពវៀតណាមជាអ្នកចូលមករំដោះកម្ពុជា ប៉ុន្តែសម្រាប់ការបង្ហាញទាំងឡាយដែល ប៉ុល ពត បានរៀបរាប់គឺថា កងទ័ពវៀតណាម ចូលមកឈ្លានពានទៅវិញ។
តើអ្នកមានទស្សនៈយ៉ាងម៉េចដែរ?
No comments:
Post a Comment