អក្កោធេន ជនេកោធំ គប្បីឈ្នះមនុស្សក្រោធ ដោយការមិនក្រោធ ។ បើចង់ចិត្តធ្ងន់ ត្រូវបន្ទន់ឥរិយា បើចង់សង្ហា ត្រូវឧស្សា​​​​​​​​​​​​​​​​ហ៍​​ រៀនសូត្រ ។

Wednesday 16 May 2012

អត់​ដៃ​​ អត់​ជើង​ ក៏​នៅ​តែ​តស៊ូ!​

លោក​ Nicholas James Vujicic ​​សញ្ជាតិ​អូស្ត្រាលី​ (សញ្ជាតិ​ដើម​ ស៊ែប) កើត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៤​ ខែ​ធ្នូ​ ឆ្នាំ​​១៩៨២​ ​​ជា​ជន​ពិការ​ដៃ​ជើង​ទាំង​ទ្វេ​ តែ​លោក​នៅ​តែ​រស់​នៅ​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ក្នុង​ជីវិត។ ​បច្ចុប្បន្ន​ លោក​ជា​​​​វាគ្មិន​ ​ដែល​តែង​តែ​ធ្វើ​បទ​បង្ហាញ​អំពី​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​ជន​ពិការ​​ ​ ហើយ​បច្ចុប្បន្ន​ លោក​​មាន​អង្គការ​​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​មួយ​ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ Life Without Limbs សម្រាប់​ជួយ​ដល់​​​​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​ជនពិការ

ជា​ក្មេង​ពិការ​ម្នាក់​ លោក​តែង​តែ​តស៊ូ​ទាំង​ផ្លូវ​កាយ​ និង​ផ្លូវ​ចិត្ត​ ដើម្បី​ជម្នះ​​​ឧបសគ្គ​គ្រប់​បែប​​យ៉ាង​ ទាំង​ស្មារតី​ និង​សម្បទា។ នៅ​​អាយុ​ ១៧​ឆ្នាំ​ លោក​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​បង្កើត​អង្គការ​មួយ​ឡើង​ ដែល​​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ Life Without Limbs ឡើង​ដើម្បី​ ផ្ដល់​កម្លាំង​ចិត្ត​ ក៏​ដូច​ជា​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​ជន​​ពិការ​​​​ដទៃ​ទៀត ឲ្យ​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​តស៊ូ​ក្នុង​ជីវិត។

លោក​ Vujicic ជា​រឿយ​ៗ​ តែង​តែ​ត្រូវ​បាន​គេ​អញ្ញើញ​ឲ្យ​ទៅ​ធ្វើ​បទ​បង្ហាញ​​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ៗ​ នៅ​ជុំ​វិញ​ពិភពលោក ​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​ប្រធានបទ ​ជីវិត​​​​ពិការភាព ក្តី​សង្ឃឹម និង​ការ​ស្វែង​រក​អត្ថន័យ​ក្នុង​ជីវិត
ជីវិត​របស់​លោក​ Vujicic
លោក​ Vujicic គឺ​ជា​កូន​ច្បង​ក្នុង​គ្រួសារ​​ជន​ជាតិ​ ស៊ែប​ ​កើត​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​ Brisbane ​ប្រទេស​អូស្ត្រាលី។ ​លោក​កើត​មក​ គឺ​​គ្មាន​ដៃ​នោះ​ទេ​ មាន​តែ​ជើង​ស្វិត​ខ្លី​ម្ខាង​មាន​​ម្រាម​ពីរ​​​ និង​ម្ខាង​ទៀត​គឺ​គ្មាន​​នោះ​ទេ។

ដំបូង​ឡើង​ ច្បាប់​នៅ​ក្នុង​រដ្ឋ​ Victoria ​ហាម​ប្រាម ​មិន​ឲ្យ​​គាត់​ចូល​រៀន​នៅ​ក្នុង​សាលា​រៀន​​បែប​ទំនើប​នោះ​​ទេ ​តែ​ក្រោយ​មក​ ​ច្បាប់​នៅ​ក្នុង​រដ្ឋ​នេះ​​​​បាន​កែ​ប្រែ​ ​​​ស្រម​ពេល​ដែល​ កុមារ​ Vujicic មិន​មាន​បញ្ហា​ផ្នែក​ខាង​ស្មារតី​ ​​​​រូប​គាត់​​បាន​ក្លាយ​ជា​​សិស្ស​ពិការ​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​សិស្ស​ពិការ​ជា​ច្រើន​នាក់​ផ្សេង​ទត​ដែល​​បាន​ធ្វើ​សមាហរណកម្ម​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​អប់រំ​បែប​ទំនើប។
កាល​ពី​នៅ​​ក្មេង​ Vujicic ​ជា​ក្មេង​ដែល​មាន​ភាព​ធុញថប់​ក្នុង​ជីវិត ហើយ​​កាល​ពី​​អាយុ​ ៨​ឆ្នាំ​ ​កុមារ​ Vujicic ធ្លាប់​ប៉ុន​ប៉ង​សម្លាប់​ខ្លួន​ទៀត​ផង។ ​នៅ​អាយុ​ ១០​ឆ្នាំ​លោក​បាន​​លោត​ទឹក​ ដើម្បី​សម្លាប់​ខ្លួន តែ​មិន​ទទួល​បាន​ជោគជ័យ​នោះ​ទេ។ ក្រោយ​មក​ លោក​បាន​ប្រែ​ក្លាយ​​ និង​គិត​ ក្នុង​ផ្លូវ​វិជ្ជមាន​ ហើយ​លោក​គិត​ថា​ ពិការភាព​របស់​ខ្លួន​ អាច​ជួយ​ជំរុញ​ ​និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​ជន​​ពិការ​ផ្សេង​ទៀត​ ឲ្យ​​ចេះ​តស៊ូ​ក្នុង​ជីវិត។
លោក​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ផែន​ការ​​គ្រប់​គ្រង​​ជីវិត​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ ហើយ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​រៀន​អក្សរ​ដោយ​ប្រើ​ម្រាម​ជើង​ពីរ​ខាង​ឆ្វេង​របស់​​គាត់។ ​​លោក​ចាប់​ផ្ដើម​រៀន​ប្រើ​ប្រាស់​កុំព្យូទ័រ​​ ដោយ​ប្រើ​ប្រាស់​ “​ស្មង​ និង​ម្រាម​ជើង”​ ដើម្បី​សរសេរ​​អក្សរ។ ​លោក​ចាប់​ផ្ដើម​​រៀន​​​លេង​វាយ​កូន​បាល់​ (Tennis) វាយ​ស្គរ​ ញ៉ាំ​ទឹក​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ ​ចេះ​សិត​សក់​​ ដុះ​ធ្មេញ​ ​លើក​ទូរស័ព្ទ​ និង​កោរ​ពុកមាត់​។

នៅ​អាយុ​​ប្រាំ​ពីរ​ឆ្នាំ​​ លោក​​ត្រូវ​បាន​ជ្រើស​រើស​ធ្វើ​ជា​ប្រធាន​ថ្នាក់​ ​និង​បាន​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​​ក្រុម​សិស្ស​ដទៃ​ទៀត​​ ​រៃ​អង្គាស​ថវិកា​រៀប​ចំ​កម្មវិធី​សប្បុរសធម៌​ និង​​យុទ្ធនាការ​អប់រំ​ដល់​ជន​ពិកា។
នៅ​ឆ្នាំ​​២០០៥​​ លោក​​ត្រូវ​បាន​គេ​ផ្ដល់​រង្វាន់​​ យុវជន​អូស្ត្រាលី​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​ “Young Australian of the Year” ​មាន​អង្គការ​ជា​ច្រើន​បាន​ជួយ​គាត់​​ ហើយ​​អង្គការ​​គាត់​ ក៏​អាច​​​រៃ​អង្គាស​ថវិកា​បាន​​​ច្រើន​​ ដើម្បី​ជួយ​ទ្រទ្រង់​អង្គការ​មួយ​នេះ​ ជា​ពិសេស​​ ដើម្បី​បំពេញ​គោលដៅ​​ជួយ​លើក​ស្ទួយ​ និង​លើក​កម្ពស់​ជន​ពិការ។
កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​ ១២ ខែ​កុម្ភៈ​ ឆ្នាំ​២០១២​ លោក​បាន​រៀប​ការ​ជា​មួយ​​ Kanae Miyahara នៅ​រដ្ឋ​ California សហរដ្ឋ​អាមេរិក​​ដោយ​បាន​ទៅ​ក្រេប​ទឹក​ឃ្មុំ​នៅ​ ហាវ៉ៃ​ ទៀត​ផង។
លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​វាគ្មិន​ក្នុង​កម្មវិធី​ធំ​ជា​ច្រើន​ៗ​ ជា​ពិសេស​ទាក់​ទង​នឹង​កម្មវិធី​ជន​ពិការ។ កាល​ដើម​ ខែ​​មករា​ ឆ្នាំ​២០១១​ ​លោក​បាន​ថ្លែង​នៅ​ក្នុង​កម្មវិធី​ វេទិកា​សេដ្ឋកិច្ច​​ពិភពលោក​ ដែល​ប្រព្រឹត្តិ​​ទៅ​នៅ​ទីក្រុង​ Davos ប្រទេស​ស្វីស។ លោក​ធ្លាប់​បាន​សរសេរ​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល​ដែល​មាន​ចំណង​​ជើង​ថា​ “Life Without Limits: Inspiration for a Ridiculously Good Life” និង​បាន​ថត​ខ្សែភាពយន្ត​ជា​ច្រើន​​ទៀត។ លោក​បាន​សិក្សា​​បញ្ចប់​បរិញ្ញាបត្រ​​ពីរ​ជំនាញ​ គឺ​ផ្នែក​គណនេយ្យ​ និង​​ ​​ការ​ធ្វើ​ផែនការ​ហិរញ្ញវត្ថុ​ នៅ​​សាកលវិទ្យាល័យ​ Griffith

សូម​​មើល​វិដេអូ​ ឃ្លិប​ខាង​ក្រោម៖

បទ​សម្ភាសន៍ និង​សកម្មភាព​ផ្សេង​ៗ​ ​ជា​មួយ​ CBN.COM

No comments:

Post a Comment