ដូចជាពួកអ្នកសង្គមនិយមផ្សេងទៀតគឺលោក ម៉ាក្ស(Marx) និងលោកអេនជែល(Engels)បានស្វែងរកទីបញ្ចប់របស់លិទ្ធិមូលធននិយម និងប្រព័ន្ធទាំងអស់ដែលពួកគេបានដឹងឲ្យក្លាយជាទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់ការកេងប្រវញ្ច័លើពួកកម្មករទាំងអស់ ។ ដោយហេតុនេះមុនហើយ ពួកអ្នកសង្គមនិយមជាញឹកញាប់បានត្រូវយល់ព្រមជួយក្នុងល័ក្ខខ័ណ្ឌយូរអង្វែងលើកំណែរទម្រង់សង្គម (Social reform)។ លោកម៉ាក្ស (Marx)និង
លោកអេនជែល(Engels)បានជឿជាក់ថា ការធ្វើបដិវត្តន៍មានប្រជាប្រិយគឺទាំងអស់ប៉ុន្តែជាអ្វីដេលមិនអាចចៀសផុត និងជាផ្លូវតែមួយគត់ដើម្បីលិទ្ធិសង្គមនិយម និងលិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត ។
អាស្រ័យលើពួកម៉ាក្សនិយម មានការឈ្លោះប្រកែកគ្នាសម្រាប់លិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត ។ ដែលជាឥរិយាបថដ៏សំខាន់នៃជីវិតមនុស្សក្នុងសង្កមវណ្ណៈ (Class society)គឺជាការផ្ទេរកម្មសិទ្ធិ(alienation)និងលិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត គឺប្រាថ្នាចង់បានពីព្រោះ វាមានលក្ខណៈចាំបាច់ដើម្បីបំពេញការយល់ដឹងទាំអអស់នៃ សេរីភាពរបស់មនុស្ស (Human freedom )។ លោកម៉ាក្សដែលធ្វើតាមលោក Georg Wilhelm Friedrich Hegel នៅក្នុងការបង្កើតអ្វីមួយក្នុងគំនិតសេរីភាព មិនមែនគ្រាន់តែការប្រុងប្រយ័ត្ននៃការទប់ចិត្តអត់ធ្មត់ប៉ុន្តែដូចជា សកម្មភាពមួយ និងសេចក្តីពេញចិត្តមួយ ។ ដោយអាស្រ័យលើលោកម៉ាក្ស លិទ្ធិកុម្មុយនីស្តគឺមានទស្សនៈវិស័យលើសេរីភាព គឺត្រូវបានពឹងផ្អែកលើការតំណាងឲ្យ ឧបសគ្គ និងគោលបំណង អនាគត ។ ការតំណាងគឺជាភាពធម្មតាមួយនៃពួកអ្នកកម្មករការងារ ។ ឧបសគ្គគឺជាការបែងចែកនូវឋានៈ ភាពមិនស្មើរគ្នានៃសេដ្ឋកិច្ច ហើយនិងមិនស្មើរគ្នាចំពោះឱកាសរីកចម្រើននៃជីវិត (Life-chances)និងការកេងបន្លំស្មារតី (false consciousness)។ និងគោលបំណងគឺជាការបំពេញនូវតំរូវការមនុស្សរួមមានការបំពេញការងារ និងការចែករំលែកយ៉ាំងយុត្តិធម៌នៃផលដែលទទួលបាន ។
ពួកគជឿជាក់ថាលិទ្ធិកុម្មុយនីស្តត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់ធ្វើអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ។ ប៉ុន្តែការដាក់នូវមនុស្សទាំងអស់នោះនៅក្នុងល័ក្ខខ័ណ្ឌដូច្នេះ និងជាទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកផ្សេងដទៃទៀតដែលពួកមិនមានបំណង ជញ្ជក់យកផលប្រយោជន៍ពីអ្នកដទៃ ឬតំរូវការផ្សេងៗ ។
(ទ្រព្យសម្បត្តិឯកជន និងផាបម្ចាស់ការនៅក្នុងអត្ថបទ ដែលមានន័យថា ជាភាប ម្ចាស់ការនៃធនធាន ផលិតឥល (means of production)មិនមែនជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួនទេ)។
លោកម៉ាក្សខ្លួនគាត់ផ្ទាល់បានសរសេរបន្តិចបន្តួច អំពីជីវិតដែលស្ថិតនៅក្រោមលិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត ដែលមានការផ្តល់ឲ្យតែមួយគត់ លើការចង្អុលបង្ហាញជាទូទៅភាគច្រើនដូចជា អ្វីដេលបានតែងតាំងឡើង នៅសង្គមពួលកុម្មុយនីស្តមួយ ។ ហើយវាប្រាកដច្បាស់ណាស់ដែលវាជាតំរូវការដ៏ច្រើនលើសលប់ នៅក្នុងអ្វីមួយដែលមានកម្រិតកំណត់តិចតួចដើម្បីធ្វើគម្រោងដែលមនុស្សទាំងងស់ប្រហែលជាទទួលរ៉ាប់រង ។ នៅក្នុងពាក្រស្លោកដែលមានប្រជាប្រិយ ដែលត្រូវបានអនុវត្តន៍តាមដោយចលនាពួកកុម្មុយនីស្ត (Communist movement)។ លិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត គឺជាពិភពមួយដេលផ្តល់ឲ្យមួយៗ អាស្រ័យលើសមត្ថភាពររបស់ពួកគេ ។ពួកអ្នមនោគមវិជ្ជាអាឡឺម៉ង់ (The German Ideology)(១៨៤៥)គឺជាផ្នែកនៅក្នុងចំណោម ការសរសេរយ៉ាងល្អិតល្អន់ លើអនាគតកុម្មុយនីស្ត “នៅក្នុងសង្គមពួកអ្កកុម្មុយនីស្ត ដែលគ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានរាប់បញ្ចូលរាល់សកម្មភាពមូល ប៉ុន្តែវាអាចក្លាយជាសកម្មភាពនៃស្មារតីមួយនៅក្នុងវិស័យនានា ដែលគាត់ប្រាថ្នា ។ សង្គមដែលគេបានដាក់កម្រិតជាស្នាដៃទូទៅ និងជាហេតុដែលបង្កើតឲ្យប្រាកដឡើងសម្រាប់ខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើអ្វីមួយនៅថ្ងៃនេះ និងថ្ងៃស្អែកផ្សេងទៀត ការប្រមាញ់នៅពេលព្រឹក ការស្ទួចត្រីនៅពេលថ្ងៃត្រង់ មើលគោ ក្របីនៅពេលល្ងាច ធ្វើការនិយាយរិះគន់គាត់បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាច នេះគ្រាន់តែជាអ្វីដែលខ្ញុំបានគិត ។ ក្រៅពីធ្លាប់ជាអ្នកប្រមាញ់ អ្នកស្ទូចត្រី អ្នកគង្វាល ឬ អ្នករិះគន់ ។ ”
ចក្ខុវិស័យចុងក្រោមរបស់លោកម៉ាក្ស ត្រូវបានគេបន្ថែមហើយ ចក្ខុវិស័យនេះគឺជាទ្រិស្តីមួយនៃរបៀបរបបសង្គមដែលបានផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងច្បាប់រដ្ឋបាលមួយ ដែលផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់លិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត និងជាមួយនិងភាពរឹតបន្តឹងមួយចំនួន ។ ទ្រឹស្តីនយោបាយមួយដែលបានពន្យល់ថាហេតុអ្វី បានជាសកម្មភាពធ្វើបដិវត្តន៍គឺត្រូវបានពឹងផ្អែកឲ្យយកវាមក ។
នៅក្នុងចុងសតវត្សរ៍ទី១៩ រយៈកាលនៃ “លិទ្ធិសង្គមនិយម” និង “លិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត”ដែលត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរជារឿយៗ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយលោកម៉ាក្ស និងលោកអេជែល ដែលបានជជែលរកហរុផលលិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត មិនត្រូវបានផុសឡើងចេញពីលិទ្ធិមូលធននិយមដែលនៅក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍រដ្ឋទាំងមូល ។ ប៉ុន្តែអាចជា “ដំណាក់កាលវិវត្តន៍ដំបូងខ្ពស់ ” នៅក្នុងវណ្ណៈផ្សេងដែលត្រូវបានជម្រុះចោល និងរដ្ឋមួយដែលមិនមានតំរូវការយូរអង្វែង ។ លោកឡេនីន ជារឿយៗបានប្រើនៅក្នុងល័ក្ខខ័ណ្ឌ “លិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត”ដែលបានតាក់តងនិងការផ្លាស់ប្តូរជាមួយលោក ម៉ាក្ស ហើយនិងលោកអេជែល “ដំណាក់កាលវិវត្តន៍ខ្ពស់” (higher phase)នៃលិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត ។
បន្ទាប់មកទិដ្ឋភាពចុងក្រោយទាំងអស់នេះ ដោយជាពិសេសដូចជាបានគ្រោង ឡើងដោយលោក Vladimir Lenin បានផ្តល់ឲ្យនូវការបង្កើតអ្វីឡ់ងនូវតារាងសំខាន់ៗ ជាច្រើននៃសតវត្សរ៍ទី២០នៃបក្សកុម្មុយនីស្ត៕
No comments:
Post a Comment