នៅ
សម័យទំនើបមួយក្នុងការប្រើប្រាស់ ពាក្យលិទ្ធិកុម្មុយនីស្តគឺត្រូវបានប្រើជារឿយៗ ដើម្បីគោលការណ៍នៃការប្រកាសដោយខ្លួនឯង របស់អ្នកសង្គមនិមយនៃរដ្ឋាភិបាលសម្រាប់ការបញ្ចូល គណៈបក្សមួយនៃរដ្ឋ (One-Party States) ដែលវាគឺជាច្បាប់តែមួយគត់ នៃប្រព័ន្ធនយោបាយគណៈបក្ស ដែលមានការសហការបីគម្រោងសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងសំខាន់ (Centrally Planned Economies) និងជាមួយរដ្ឋមួយដោយផ្ទាល់នៃ
ផលិតផលសមូហភាព (means of Production)ជាមួយនិងរដ្ឋមួយត្រលប់មកវិញ មានការទាមទារថាជាសញ្ញាដែលតំណាងការចាប់អារម្មណ៍ នៃវណ្ណៈកម្មករ។ ដែលវាជាផ្នែកមួយដែលសំខាន់នៃចលនាកុម្មុយនីស្តសម័យទំនើប និយាយងាយៗថារដ្ឋទាំងអស់គឺមិនដេលព្យាយាមបង្កើតវិធី ឬការផ្សារភ្ជាប់ដើម្បីអ្នកកុម្មុយនីស្តនៃសង្គមទេ។ ខណៈពេលដែលសូម្បីតែមានការឈ្លោះប្រកែក ដែលពួកគេមិនបានសម្រេចអ្វីសោះឲ្យសមនិងលិទ្ធិសង្គមនិយម។ ភាគច្រើនរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់នេះគឺ ពឹងផ្អែលលើមនោគមវិជ្ជាពួកគេ គឺលិទ្ធិម៉ាក្ស និងឡេនីននិយម (Marxism-Leninism)។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានហៅវាជាប្រព័ន្ធដែលពួកគេបានបង្កើតឡើងទេ កម្មុយនីស្ត (Communism )ឬក៏ធ្វើក៏ដោយពួកគេមានការទាមទារដែលមានសារៈសំខាន់នៅគ្រប់ពេលវេលា ដែលមនោគមវិជ្ជានេះគឹធ្វើ តាមកម្លាំងចលនាតែមួយពីក្រោយគោលការណ៍របស់ពួកគេ ៖ ម៉ៅ សេទុង(Zedong) ឧទាហរណ៍ : លិទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ថ្មីមួយ (New Democracy)ត្រូវបានស្វែងរក។ ហើយនិងឡេនីន (Lanin)មុនឆ្នាំ១៩២០ ត្រូវបានអនុម័តសង្គ្រាមនៃលិទ្ធិកុម្មុយនីស (War communism)។ បន្ទាប់មកប្រជាជនវៀតណាមបានអនុម័តតាមលិទ្ធិ “Doi Moi” និងប្រជាជនចិនបានប្តូរទៅជាលិទ្ធិសង្គមនិយម ជាមួយលក្ខណៈពិសេសរបស់ប្រជាជនចិន (Socialism with Chinese Characteristics)។ រដ្ឋាភិបាលទាំងអស់ត្រូវ បានចាត់ឡើងដោយរដ្ឋាភិបាលផ្សេងទៀតគឺ “អ្នកកុម្មុរនីស្ត” ដែលវាជាទូទៅ បានត្រូវទាមទារ ដែលពួកគេ បានបង្កើតឡើង ជាអន្តរមួយនៃប្រព័ន្ធអ្នកសង្គមនិយម ។ដែលប្រព័ន្ធនេះជួនកាលវាគឺទាក់ទងលិទ្ធិសង្គមនិយមនៃរដ្ឋ (State Socialism)ឬក៏ដោយសារតែឈ្មោះផ្សេងទៀតដែលស្រដៀងគ្នា ។
លិទ្ធិកុម្មុយនីស្តគឺដូចជាប្រព័ន្ធនយោបាយមួយ ដែលគេជឿជាក់និងជាចលនាក្នុងសង្គមមួយ (Social movement) ដែលតំណាងឲ្យការប្រៀបធៀបទាំងអស់។ ហើយជារឿយៗទាក់ទងនិង “ចលនាពួកអ្នកកុម្មុយនីស្ត” ។ វាជាការរស់នៅដោយមានការឯករាជ្យនៃពួកអ្នកទ្រស្តីពិសេសៗមួយចំនួនហើយគ្រាន់តែជាទ្រិស្តីសង្គម(Social Theories)ផ្សេងៗគ្នា និងសូម្បីតែសាសនា (religion)អាចត្រូវបានកែសម្រួលនិងបន្តស្វែងរកវា បែងចែកឲ្យចេញពីគ្នា ទាំងស្រុងឲ្យបានច្បាស់តាមរបៀបរាប់រយ។ ហេតុដូច្នេះហើយក្នុងការវិនិច្ឆ័យនេះ លិទ្ធិកុម្មុនីស្ត អាចត្រូវបានគិតគូរវិញដូចជានៅ ករណីជាច្រើនចលនាអ្នកតស៊ូមួយ (resistanse movement)ប្រឆាំងលិទ្ធិមូលធននិយម (capitalism)ដែលវាស្រដៀងគ្នានិងលិទ្ធិប្រធាធិបតេយ្យ (anarchism)សង្គមលិទ្ធិអនាធិបតេយ្យ (Social anarchism)និងវាប្រហែលគ្នានិងពួកសកម្មប្រយុទ្ធ (Militant)ដែលជឿជាក់ពួកជ្រុលឆ្វេងនិយម (far-left)។ ជាពិសេសដូចបានប្រៀបធៀប ដែលធ្វើឲ្យធុញទ្រាន់ខ្លះ ទៅលើតម្លៃស្មើរគ្នាមួយនូវពាក្យថា “កុម្មុយនីស្ត” ជាមួយនិងចក្រភពដែលគ្មានសីលធម៌ (evil empire)និងដែលបានសង្កត់ជិះជាន់ដោយរបបផ្តាច់ការដែលភាគច្រើនបានប្រើភាសារបស់កុម្មុយនីស្តដើម្បីបង្ហាញនៅភាពសមហេតុសមផល លើការរស់នៅនិងគោលការណ៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ ពួកអ្នកកុម្មុនីស្តជឿជាក់លើខ្លួនពួកគេផ្ទាល់ដែលជាញឹកញាប់បានទាមទារតវ៉ាដោយពួកអ្នកកាន់នូវលិទ្ធិរបស់ពួកគេផ្ទាល់ដើម្បីក្លាយជាអ្វីៗមួយដែលជាក់លាក់។ ពួកអ្នកប្រជាជននិយម (Populist)មានការយល់ព្រមតាមមនោគមវិជ្ជា “អំណាចមហាជន”(People power)សកម្មភាព គោលគំនិត និងព្រឹត្តការណ៍ និងនៃការជំទាស់ដាច់ខាតលើការរំលោភបំពាន និងការផ្ទេរនូវកម្មសិទ្ធិ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃផ្សេងទៀតនៃវរជន (មើលនៅក្នុងអត្ថបទពួកឆ្វេងនិយម far left)ដែលវាត្រូវបានគេដឹងផងដែរថាដូចជា ឫសនៃពួកឆ្វេងនិយម (radical left)។ ដែលភាគច្រើនគឺដូចជាពួកអ្នកកុម្មុយនីស្ត ដែលទទួលបានការប្រមាថនិងមើកងាយចំពោះខ្លួន ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ពេលដែលប្រឆាំងកុម្មុយនីស្ត (Anti-communist)ដែលបានបន្តប្រើប្រាស់នៅប្រវត្តិសាស្ត្រនៃរដ្ឋអ្នកកុម្មុយនីស្ត (Communist states)ដែលមានន័យថាការទាមទារពីដើមដំបូង ដែលវាជាគំនិត ទាំងមូលនៃពួកអ្នកកុម្មុយនីស្ត គឺគ្មានកិតិ្តយស និងអស់តម្លៃ ។
នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី២០ ហើយនិង២១ ពួកអ្នកកុម្មុយនីស្តិដែលនៅក្នុងតំបន់មួយនៃពិភពលោក ដែលគេជឿជាក់ថា បន្តចចូលរួមនិងសូម្បីតែពេលខ្លះ ក៏មានភាពជាអ្នកដឹកនាំទៅតាមមុខងារ និងសហភាពឧស្សាហ៍កម្ម(Industrial unions)។ ហើយកន្លែងផ្សេងទៀតនៅក្នុងពិភពលោកដែលមាន រដ្ឋសភាប្រជាធិបតេយ្យ (Parliamentary democracies)ជាមួយនិងMPs ចូលរួមនឹងពួកគេ ដែលត្រូវបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណដូចពួកអ្នកកុម្មុយនីស្ត និងព្យាយាមសិក្សាពីច្បាប់ឆ្វេងនិយម និងការប្រកាសផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗ ។
ពេលខ្លះមានគណៈបក្សកុម្មុយនីស្ត (Communist party)ចូលទៅក្នុងរដ្ឋសភាផ្សេងពីគ្នា និងមានកាន់ឋានៈចំនួនតិចតួច ប៉ុន្តែនៅតែមានឲទ្ធិពលក្នុងការសហការណ៍ និងរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់។ ហើយនៅមានកន្លេងផ្សេងទៀត ដែលមិនមានការចូលរួមដោយ ពួកកុម្មុយនីស្តខ្លះបានស្ថិតចូលក្នុងការនិយាយពីគោលនយោបាយ ទន់ទោរជ្រុលពេក ។ ចំណុចដែលគួរកត់សម្គាល់មួយ ៖ ឧទាហរណ៍ : នេះគឺសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលនៃសហរដ្ឋអាមេរិក (Government of the United States)។ នៅពេលខ្លះការត្រលប់ទៅឆ្វេងនិយម(Pink tide)នៅក្នុងអាមេរិកឡាទីន (Latin America)។ ហើយនៅគ្រាដដែលនោះបានកើតមានការបោះឆ្នោតប្រជាធិបតេយ្យមួយ ដែលត្រូវដឹកនាំអ្នកកុម្មុយនីស្ត និងជាគំនិតដែលបណ្តុះឡើងពីអ្នកកុម្មុយនីស្តនៃរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីឲ្យមានស្ថេរភាពលើការបោះឆ្នោតក្នុងតំបន់នោះលើពិភពលោក គឺដូចជាក្នុងប្រទេសបូលីវី (Bolivia)និងប្រទេស វិននេស្សូអេឡា (venezuela) ដែលទោះបីជាស្ថិតក្នុងកម្រិតមួយដែលរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់នេះ ពិតជាធ្វើតាមគោលការណ៍ ដេលជាបក្សឆ្វេងនិយម(Radical left)ឲ្យគ្រាប់គ្រាន់ អាចត្រូវបានពិចារណាលើពួកអ្នកកុម្មុយនីស្ត ។ ហើយគឺជាភាពសាហាវ ឃោរឃៅប្រជែងគ្នាដោយក្រុមឆ្វេងនិយម ច្រើនជាងធម្មតា (រដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេផ្ទាល់ បានលាតត្រដាងមួយពី) “លិទ្ធិសង្គមនិមយនៅសតវត្សរ៍ទី២១” (Socialism of the 21st Century)។ ថ្ងៃនេះសូម្បីតែលិទ្ធិកុម្មុយនីស្ត គឺត្រូវថយចុះនៅក្នុងឥទ្ធិពលកម្លាំងនយោបាយ បានត្រូវប្រៀបធៀបទៅលើអ្វី ដែលមានច្រើននៅសតវត្សរ៍ទី២០ ។ ហើយដែលនៅមានអំណាចខ្លាំងក្លា អ្នកកុម្មុយនីស្តនិងបានចូលជាសម្ពន្ធ័ចលនាអ្នកសង្គមនិយមនៅផ្នែកផ្សេងៗ ជាច្រើនលើពិភពលោក ជា
ពិសេសទ្វីបនៃអឺរ៉ុប (Continental Europe)អាស៊ីខាងត្បូង (អាស៊ីអាគ្នេយ៍ Southeast Asio)និងអាមេរិកឡាទីន(Latin)និងអាមេរិកខាងត្បូង(South America) ។
ដោយរាប់បញ្ជូលជាមួយតាំងពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនៅឆ្នាំ២០០៨ (Economic crisis of 2008)ដែលត្រូវបានលេចចេញជាថ្មី នៃការចាប់អារម្មណ៍ក្នុងអ្នកទ្រិស្តីកុម្មុយនីស្ត និងពួកអ្នកទ្រិស្តី ។ ដែលវាមានកម្រិតផ្សេងពីគ្នា នៃជំនះទ្រិស្តី ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលគេបានស្គាល់ ពេញពិភពលោកដូចជា Slavioj Zizek , Michael Parenti , Alain Badiou និងក្រុមអ្នកឆ្វេងនិយមផ្សេងទៀត (Radical left)ដែលជាអ្នកពិចារណាបានប្រកាសលាតត្រដាងពួកគេផ្ទាល់ជាពួកអ្នកកុម្មុយនីស្ត ។ ពួកគេនិងអ្នកផ្សេងទៀតចូលចិត្តពួកគាត់ គឺដូចជាឧទាហរណ៍ នៃថ្ងៃបច្ចុប្បន្ន ត្រូវបានគេដឹងហើយត្រូវគេយកមកពិពណ៌នានៅក្នុងចលនាអ្នកកុម្មុយនីស្តសម័យទំនើប ៕
No comments:
Post a Comment